Пайкараи Лоиқ Шералӣ
1941 - 2000

* * *

Месӯхтам зи ишқи ту, сӯзам асар надошт,
Мемурдам аз нигоҳи ту, чашмат назар надошт.

Мехостам дили туро донам чу рози ғайб,
Мекостам зи дарди ту, ҳуснат хабар надошт.

Роҳи туро гирифта буд тӯфони ашки ман,
Аммо ғурурат аз раҳи тӯфон гузар надошт.

Аз сар гузашта будаму аз дил, ки дил ниҳӣ,
Аммо дилат ғами маро ҳаргиз ба сар надошт.

Уммеди субҳ эй басо шомам ба субҳ бурд,
Аммо умеди ишқи ту нури саҳар надошт.

Мерафтам аз паи туву аз ман асар набуд,
Медоштам вафои ту, аммо самар надошт.

Ман беназир мешудам дар шеъру шоирӣ,
Гар ҳусни беназири ту аз ман ҳазар надошт.

Чашми ту як ситораи тобони ишқ буд,
Дониста буд, ки ошиқи лоиқ дигар надошт...