Пайкараи Лоиқ Шералӣ
1941 - 2000

* * *

Аз ин замони ғарқаи хун дилшикастаам,
З-ин бошу буди хору забун дилшикастаам.

З-ин рӯзгори бадтар аз тоун умед нест,
Аз барги кам, зи марги фузун дилшикастаам.

Ҷанги бародарон бувад нанги бародарон,
З-ин моҷарои бесару бун дилшикастаам.

Олудааст эй басо дасто ба хуни дӯст,
Аз чашмҳои косаи хун дилшикастаам.

Дар шаҳр нест чеҳрае, то бишкуфад дилам,
Аз пӯзаҳои зиштшугун дилшикастаам.

Як коса оби раҳмате аз осмон кӣ хурд,
З-ин косаи махуфи нагун дилшикастаам.

Аз шомҳои тираву торик бок нест,
Аз ғарчаҳои тирадарун дилшикастаам.

Ҳастию нестии мо як парри коҳ нест,
Аз коҳбоди илму фунун дилшикастаам.

Болида доштам диле аз фарри тоҷикон,
Аз ҳолу рӯзи пасти кунун дилшикастаам.