 |
МОНОЛОГИ ҲАЙКАЛЯгона посбони деҳаам ман, Нишоне з-одамони деҳаам ман. Забони ҳар баёни деҳаам ман, Кунун дарвозабони деҳаам ман. Зи байни сӯхтору тиру даҳшат, Биҷӯям ман ҳазорон дидаи чор. Чу бинам, ҳар шиносу ношиносам, Саропо ҳайкалам паҳлӯи девор. Ба рӯи дастҳоям ҷон бидода, ҳазорон тифлакони бегуноҳе. Бишав, огаҳ зиёратгар чи сахт аст, Ба дӯши як нафар қисматсиёҳӣ. Ба гӯши ақл бишнав аз сукутам, Фиғону нолаву фарёду шеван. Мазори зиндае бошад вуҷудам, Ки дар он деҳаро бинмуда мадфан. Зи бахти тира мӯи ман сафед аст, Гузашта рӯзҳоро мешуморам. Шунав андар сукути деҳи мурда Ба бонги зангҳо фарёд дорам... Ягона посбони деҳаам ман, Нишоне з-одамони деҳаам ман. Забони ҳар баёни деҳаам ман, Кунун дарвозабони деҳаам ман. << аввала дигар >> |
 |
 |
 |