|
|
ШАҲРИ ДИЛ
Дар замини дӯстии мо бирӯяд шаҳрҳо,
Дар замири дӯстии мо биғунҷад баҳрҳо,
Аз дили дарёи мо ҷорист рӯду наҳрҳо.
Дар фазои дӯстии мо кабӯтар парфишон,
Дар паноҳи дӯстии мо Зарафшон зарфишон,
Меравад Ҷайҳун ба ранги осмон ахтарфишон.
Мо, ки ҳамҷонем, бо як шеъри тар дил бастаем,
Мо ба як рӯи накӯе абрӯи пайвастаем,
Аҳди ёриро ба тӯли қарнҳо нашкастаем.
Гар набошад дӯстии мо, мабодо рӯдҳо,
Гар набошад оташи дилҳо, чи суд аз дудҳо,
Баҳри ҳамосудагӣ бигзаштаем аз судҳо.
Зери як гунбад сареву сарпаноҳе доштем,
Сӯи ахтарҳо ду чашму як нигоҳе доштем,
Пояе то чарх аз «пои расад» афроштем.
Тошканди пирро бинам ҷавонмарди аҷиб,
Халқҳоро мекунад бо ҷону бо дилҳо қариб,
Нест дар шаҳри дили мо ҳеҷ кас асло ғариб.
Осиёву Африқо ғунҷид дар шаҳри дилам,
Баҳрҳову рӯдҳо ғунҷид дар баҳри дилам,
Оби раҳмат мебарояд боз аз қаъри дилам.
1983.
|
|
