|
* * * Як замон дар дили ман ёр иқомат мекард,
Як замон дар дили ман ишқ қиёмат мекард.
Як баҳор оташи эҳсоси ман афрӯхта буд,
Ки саропои ман оҳанги муҳаббат мекард.
Як саҳар аз дили ман буд тулӯъи хуршед,
Ишқи хуршедваше хайру саховат мекард,
Ҳар гаҳе хандазанон ҷониби ман меомад,
Аз раҳи омаданаш бахти ман омад мекард.
Сари зонуи сафедаш сари ман меосуд,
Дили ман бо дили ӯ назми назокат мекард.
Дили шаб буду дили ӯву дили ташнаи ман
Дар зиёратгаҳи дидор зиёрат мекард.
Як замон кай ба ғами зиндагӣ оғушта будам,
Як замон кай дилам аз умр шикоят мекард. [1990]
|
Sitemap
